BLOG

Η κομποστοποίηση είναι η μετατροπή των οργανικών απορριμμάτων σε ασφαλή και, πιθανώς, εμπορεύσιμα προϊόντα, μέσω της διαδικασίας της αποικοδόμησης. Κατά την κομποστοποίηση, το περιεχόμενο των οργανικών αποβλήτων διασπάται από μικροοργανισμούς, ο όγκος των απορριμμάτων μειώνεται και οι επιβλαβείς μικροοργανισμοί καταστρέφονται. Τα οργανικά απόβλητα μπορεί να είναι οικιακά απορρίμματα, κοπριά από φάρμες εκτροφής ζώων, υπολείμματα της αγροτικής παραγωγής ή παραπροϊόντα της επεξεργασίας τροφίμων.

Οι μικροοργανισμοί που συμμετέχουν στην κομποστοποίηση είναι κυρίως βακτήρια και μύκητες που αξιοποιούν τον οργανικό άνθρακα σαν πηγή ενέργειας. Η διάσπαση των αζωτούχων ενώσεων οδηγεί στην παραγωγή υλικών που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εδαφοβελτιωτικά. Η διαδικασία της κομποστοποίησης είναι εξώθερμη και η θερμότητα που παράγεται κατά τη διάρκεια της εξουδετερώνει ζιζάνια και παθογόνους οργανισμούς. Η μείωση του όγκου των απορριμμάτων και η εξουδετέρωση των ζιζανίων είναι οι δύο πιο επωφελής διεργασίες. Η προσθήκη κομπόστ στο έδαφος βελτιώνει τα χαρακτηριστικά του εδάφους και επιτρέπει τη σταδιακή απελευθέρωση θρεπτικών σε αυτό.

Η οργανική ύλη περιέχει άνθρακα και άζωτο σε διάφορες αναλογίες. Η ιδανική αναλογία για κομποστοποίηση είναι 30:1 αντίστοιχα. Αν είναι μεγαλύτερη, η διαδικασία επιβραδύνεται, ενώ αν είναι μικρότερη, η παραγόμενη θερμότητα σκοτώνει τους μικροοργανισμούς της κομποστοποίησης. Ο έλεγχος της θερμοκρασίας είναι το κλειδί για την επιτυχία της διαδικασίας.

Τα βακτήρια και οι μύκητες της κομποστοποίησης λειτουργούν καλύτερα σε θερμά, υγρά και καλώς αεριζόμενα περιβάλλοντα. Για τους λόγους αυτούς είναι σημαντικό να υπάρχει αρκετή ποσότητα απορριμμάτων, ώστε να δημιουργείται ένας αρκετά θερμός πυρήνας, και η ποσότητα αυτή να αερίζεται μηχανικά. Μικρότερες ποσότητες μπορούν να κομποστοποιηθούν χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις αλλά με πολύ μικρότερη ταχύτητα.

Η παρουσία νερού κρίνεται απαραίτητη για τη λειτουργία των μηχανισμών της κομποστοποίησης. Ωστόσο, σε μεγάλες ποσότητες, το νερό εμποδίζει την κομποστοποίηση δημιουργώντας αναερόβιες συνθήκες. Η διατήρηση της σωστής υγρασίας  μπορεί να γίνει με προσθήκη νερού, αν ο σωρός των απορριμμάτων είναι ξηρός. Αν ο σωρός είναι σχετικά υγρός, η υγρασία μπορεί να ελεγχθεί σκεπάζοντας, μερικώς ή ολικώς, το σωρό. Αυτές οι παρεμβάσεις θα επηρεάσουν τη θερμοκρασία της διαδικασίας. Γενικότερα, η θερμοκρασία της κομποστοποίησης θεωρείται ιδανική όταν είναι κοντά στους 70 βαθμούς Κελσίου, καθώς υψηλότερες θερμοκρασίες μπορούν να αδρανοποιήσουν τους μικροοργανισμούς.

Ο έλεγχος της ποιότητας των οργανικών αποβλήτων είναι σημαντικός γιατί επηρεάζει την αναλογία άνθρακα και αζώτου. Πρέπει να αποφεύγονται φυτικά υπολείμματα από φυτά που έχουν προσβληθεί από Phytopthera. Σε διαφορετική περίπτωση και αν η προσβολή είναι εκτεταμένη, ο μύκητας θα διαδοθεί με μεγάλη ταχύτητα στα φυτά του χώματος που δεχθεί το προϊόν της κομποστοποίησης. Τα υπολείμματα γρασιδιού, που συνήθως χρησιμοποιούνται για να μειώσουν την αναλογία άνθρακα και αζώτου, πρέπει να είναι απαλλαγμένα από χημικά, διαφορετικά θα μολυνθεί το χώμα.

Ο σχεδιασμός μιας επιτυχούς διαδικασίας κομποστοποίησης απαιτεί τον προσδιορισμό των βιολογικών, χημικών και μηχανικών παραμέτρων που βελτιστοποιούν τη διαδικασία. Η διαδικασία περιλαμβάνει επιγραμματικά το μηχανικό διαχωρισμό των αποβλήτων, την επεξεργασία του ξηρού κλάσματος, την κομποστοποίηση, την ωρίμανση του προϊόντος, τον εξευγενισμό και τη συσκευασία του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ανόργανα υλικά δεν μπορούν να κομποστοποιηθούν. Τα πλαστικά μπορούν να ανακυκλωθούν με ειδικές διαδικασίες που εξαρτώνται από το είδος του πλαστικού. Τα εντομοκτόνα μπορούν, επίσης, να ανακυκλωθούν αλλά μόνο όταν έχον την σχετική πιστοποίηση ότι θα διασπαστούν σε αβλαβή συστατικά. Τα ζωικά απόβλητα μπορούν θεωρητικά να κομποστοποιηθούν αλλά η κομποστοποίηση τους αποφεύγεται για λόγους ασφαλείας.

Η επεξεργασία των αστικών και βιομηχανικών λυμάτων περιλαμβάνει διάφορα στάδια, αερόβιας ή αναερόβιας επεξεργασίας, χημικών τροποποιήσεων και μηχανικών διεργασιών που σκοπό έχουν να κάνουν το τελικό προϊόν κατάλληλο για κάποια χρήση.

Read more ...

Η τεχνολογία της αναερόβιας επεξεργασίας οργανικών αποβλήτων υπάρχει εδώ και εκατό τουλάχιστον χρόνια, ξεκινώντας από απλές σηπτικές δεξαμενές σε σύγχρονους βιοαντιδραστήρες με ελεγχόμενη θερμοκρασία, πλήρη ανάδευση και υψηλή συγκέντρωση βιομάζας.

Λέγοντας απόβλητα εννοούμε τα οικιακά και αστικά λύματα. Όταν τα υγρά απόβλητα μιας πόλης περιέχουν και σημαντικές ποσότητες υγρών βιομηχανικών αποβλήτων τότε μιλάμε για υγρά αστικά απόβλητα. Τα οικιακά λύματα είναι τα παραπροϊόντα των ανθρώπων που παράγονται από την αφόδευση, το μπάνιο, το μαγείρεμα και υπολογίζονται σε 180 - 300 λίτρα ανά άτομο κάθε ημέρα.

Με τον όρο αστικά λύματα εννοούμε κυρίως αυτά που παράγονται από δημόσια κτήρια, νοσοκομεία κ.λ.π. Η ποιότητα και η ποσότητα των βιομηχανικών αποβλήτων μεταβάλλεται, είναι χαρακτηριστικό της περιοχής, της πόλης, της χώρας και της οικονομίας μις περιοχής, επομένως δεν υπάρχουν διαδικασίες που να εφαρμόζουν απόλυτα σε όλες τις περιπτώσεις.

Ωστόσο, τα βασικά συστατικά που πρέπει να απομακρυνθούν, να διασπαστούν ή να εξουδετερωθούν είναι κοινά: το οργανικό φορτίο (μικροοργανισμοί και οργανικές ενώσεις), στερεά (αδρομερή, κολλοειδή, συσσωματώματα), στερεά ανόργανα, λίπη, έλαια, φώσφορος, φαινόλες, βαρέα μέταλλα και παθογόνα βακτήρια.

Η αναερόβια επεξεργασία οργανικών αποβλήτων περιλαμβάνει επεξεργασία της βιολογικής λάσπης με μεθόδους όπως διήθηση, οξείδωση, αναερόβια χώνευση και επεξεργασία της χημικής λάσπης με χλωρίωση, εξουδετέρωση,συσσωμάτωση προσρόφηση και ιοντοανταλλαγή.

Η μελέτη της αναερόβιας διάσπασης των οργανικών στα λύματα από βακτήρια έχει μελετηθεί ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία. Έχει παρατηρηθεί ότι τρεις ομάδες βακτηρίων εμπλέκονται στην αναερόβια μετατροπή των οργανικών υλικών σε μεθάνιο.

Η πρώτη ομάδα είναι βακτήρια που υδρολύουν και ζυμώνουν σύνθετα οργανικά υλικά και βιολογικά υπολείμματα σε λιπαρά οξέα, αλκοόλες, διοξείδιο του άνθρακα, αμμωνία και υδρογόνο. Η δεύτερη ομάδα, αυτή των ακετοβακτηρίων χαρακτηρίζεται φυσιολογικά από την παραγωγή υδρογόνου και συμπληρώνει την διαδικασία μετατρέποντας τα παραπάνω βιομόρια σε υδρογόνο και διοξείδιο του άνθρακα και οξικό οξύ. Η τρίτη ομάδα αποτελείται από μεθανογόνα βακτήρια που διασπούν τα βιομόρια σε μεθάνιο.

Η αναερόβια διάσπαση των λυμάτων εξαρτάται από τη συνεργιστική δράση των παραπάνω μικροοργανισμών και δεν μπορεί να γίνει σε ξεχωριστά στάδια. Ο παράγοντας με τη μεγαλύτερη σημασία είναι η μερική πίεση του υδρογόνου που παράγεται και η θερμοδυναμική της αντίδρασης.

Η τεχνολογία της αναερόβιας διάσπασης βελτιώνεται συνεχώς με την ταυτοποίηση νέων μεθανογόνων βακτηριών και το χαρακτηρισμό της φυσιολογικής τους συμπεριφοράς. Πολύ σημαντική παράμετρος είναι η συγγένεια των ειδών αυτών με τα βιοχημικά υποστρώματα της αναερόβιας επεξεργασίας. Εδώ έχει παρατηρηθεί ότι τα μεθανογόνα που χρησιμοποιούν ως υπόστρωμα το υδρογόνο έχουν υψηλή συγγένεια ενώ αυτά που χρησιμοποιούν ως υπόστρωμα το οξικό οξύ παρουσιάζουν την αντίθετη συμπεριφορά. Αυτή η διαφορά έχει σημαντικές προεκτάσεις στο σχεδιασμό της διαδικασίας της αναερόβιας επεξεργασίας των λυμάτων.

Μια σημαντική καινοτομία αφορά τη αύξηση της συγκέντρωσης της βιομάζας των μεθανογόνων στον βιοαντιδραστήρα. Αυτές οι συγκεντρώσεις επιτυγχάνονται με κροκίδωση, καθίζηση, προσάρτηση σε σταθερό φορέα, προσάρτηση σε κινητό φορέα ή ανάπτυξη σε κατάλληλη μήτρα.

Για αδιάλυτα οργανικά, η σημαντικότερη εξέλιξη είναι η ζύμωση στερεάς κατάστασης που αλλιώς λέγεται ξηρή αναερόβια κομποστοποίηση. Διάφορες τεχνολογίες έχουν καταφέρει να διασπούν οργανικά συσσωματώματα σε υψηλές ταχύτητας όπως σε βιοαντιδραστήρες στερεής κατάστασης.

Έχει παρατηρηθεί επίσης ότι συστήματα που λειτουργούν στο θερμοφιλικό εύρος 50-60 οC έχουν επιτύχει υψηλές ταχύτητες μετατροπής και παραγωγή σταθερών και ασφαλών τελικών προϊόντων.

Τέλος αντιδραστήρες με υπόστρωμα κοκκώδους λάσπης και μήτρες πολυουρεθάνης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την άμεση επεξεργασία αστικών λυμάτων κάτι που στο μέλλον θα διαφοροποιήσει σημαντικά όλο το σχεδιασμό που αφορά την αναερόβια επεξεργασία οργανικών αποβλήτων.

Οι επιπτώσεις της εκβιομηχάνισης του 21^ου αιώνα στο περιβάλλον μας είναι ανυπολόγιστης σημασίας και μεγέθους..

Read more ...

Τα οργανικά απόβλητα περιέχουν υλικά τα οποία προέρχονται από ζωντανούς οργανισμούς. Υπάρχουν πολλοί τύποι οργανικών αποβλήτων και μπορούν να ταξινομηθούν σε αστικά στερεά απόβλητα, βιομηχανικά στερεά απόβλητα, γεωργικά απόβλητα, και τα αστικά λύματα. Τα οργανικά απόβλητα συχνά απορρίπτονται μαζί με άλλα απόβλητα σε χώρους υγειονομικής ταφής ή σε αποτεφρωτήρες, αλλά δεδομένου ότι είναι βιοδιασπώμενα, μερικά οργανικά απόβλητα είναι κατάλληλα για κομποστοποίηση και ταφή στη γη.

Τα οργανικά υλικά που βρέθηκαν σε αστικά στερεά απόβλητα περιλαμβάνουν τρόφιμα, χαρτί, ξύλο, λυματολάσπη και απόβλητα. Λόγω των πρόσφατων ελλείψεων σε χωρητικότητα σε χώρους υγειονομικής ταφής, ο αριθμός των δημοτικών χώρων κομποστοποίησης για τα απόβλητα αυλής αυξάνεται σε όλη την ΕΕ, όπως και ο αριθμός των πολιτών που επιλέγουν την κομποστοποίηση αποβλήτων στις αυλές τους.

Η διαχείριση συγκεκριμένων ροών αποβλήτων, όπως τα οργανικά βιοαποδομήσιμα απόβλητα, αποτελεί σημαντικό στοιχείο της γενικής στρατηγικής της Διαχείρισης Αποβλήτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμβάλλοντας στη μείωση των επιπτώσεων των αποβλήτων στο περιβάλλον, εξασφαλίζοντας ότι η επεξεργασία των αποβλήτων θα γίνεται με περιβαλλοντικά ορθό τρόπο. Η δράση για ένα συγκεκριμένο ρεύμα αποβλήτων προκύπτει από τον όγκο του, την επικινδυνότητά του, τις ιδιότητες της διαχείρισης και τα αποτελέσματά του στο οικοσύστημα. Μέχρι στιγμής, τα βιοαποδομήσιμα απόβλητα έχουν ρυθμιστεί από τα όργανα της ΕΕ, σχετικά με αυτό το ρεύμα των απορριμμάτων, προκειμένου να μειωθούν οι αρνητικές επιπτώσεις τους στο περιβάλλον. Αν γίνει σωστά η ρύθμιση και η διαχείριση, τα βιοαποδομήσιμα απόβλητα μπορούν να συμβάλουν στην αποτελεσματική διαχείριση των πόρων και την αειφόρο ανάπτυξη.

Ειδικότερα, η βιολογική επεξεργασία έχει τα εξής πλεονεκτήματα: -η βιολογική επεξεργασία συμβάλλει στις προσπάθειες για τη μείωση του φαινομένου του θερμοκηπίου, καθώς εκτρέπει τα βιοαποδομήσιμα απόβλητα από την υγειονομική ταφή, όπου θα παράγουν μεθάνιο, ένα ισχυρό αέριο του θερμοκηπίου - Η χρήση του κομπόστ στη γεωργία είναι ένας τρόπος για τη διατήρηση ή την αποκατάσταση της ποιότητας των εδαφών, λόγω των μοναδικών ιδιοτήτων της οργανικής ύλης που περιέχεται στο ίδιο το λίπασμα - Η χρήση των προϊόντων λιπασματοποίησης στην κηπουρική είναι ένα έγκυρο υποκατάστατο της τύρφης, μειώνοντας έτσι το ποσοστό εκμετάλλευσης των υγροτόπων.

Η αναερόβια επεξεργασία είναι ένα μέσο για την παραγωγή «πράσινης ενέργειας», με τη δυνατότητα να αποκτήσει ένα υπόλειμμα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βελτιωτικό εδάφους ή ως λίπασμα για γεωργική γη.

Μία άλλη μέθοδος για τη θεραπεία στερεών αστικών αποβλήτων είναι κομποστοποίηση, σε μια βιολογική διαδικασία στην οποία το οργανικό τμήμα των απορριμμάτων αφήνεται να αποσυντεθεί κάτω από προσεκτικά ελεγχόμενες συνθήκες. Τα μικρόβια μεταβολίζουν το οργανικό απόβλητο και να μειώνουν τον όγκο του με όσο το 50 τοις εκατό. Το σταθεροποιημένο προϊόν ονομάζεται κομπόστ ή χούμους. Μοιάζει σαν χώμα στην υφή και την οσμή και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βελτιωτικό εδάφους ή σάπια φύλλα.

Η κομποστοποίηση παρέχει μια μέθοδο για την επεξεργασία και την ανακύκλωση τόσο σκουπιδιών και λυμάτων ιλύος σε μία λειτουργία. Καθώς οι αυστηρότεροι περιβαλλοντικοί κανόνες και οι περιορισμοί χωροθέτησης περιορίζουν τη χρήση των επιλογών αποτέφρωσης και υγειονομικής ταφής στερεών αποβλήτων, η εφαρμογή της κομποστοποίησης είναι πιθανό να αυξηθεί. Τα βήματα που εμπλέκονται στη διαδικασία περιλαμβάνουν τη διαλογή και το διαχωρισμό, τη μείωση μεγέθους, και την πέψη των απορριμμάτων.

Read more ...

 Η ανάπτυξη τεχνολογιών για τη διαχείριση και επεξεργασία αστικών λυμάτων αποτελεί έναν παγκόσμιο στόχο...

Read more ...

Τα φυσικά και χημικά χαρακτηριστικά των αστικών και βιομηχανικών αποβλήτων διαφέρουν σημαντικά με βάση τη βιομηχανία, τις διαδικασίες και τις χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται. Σήμερα η τεχνολογία προσφέρει αποτελεσματικές βιολογικές εναλλακτικές λύσεις για τα παραδοσιακά προϊόντα δημοτικών και βιομηχανικών αποβλήτων, που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για ποικίλες βιομηχανίες. Οι λύσεις μικροβιακής βάσης μπορούν να απλοποιήσουν τις διαδικασίες επεξεργασιών βιομηχανικών υγρών , τη βελτίωση της απόδοσης και χαμηλότερο κόστος λειτουργίας.

Βιομηχανικά προϊόντα επεξεργασίας λυμάτων για τη βιομηχανία διύλισης

Η επεξεργασία του αργού πετρελαίου σε προϊόντα διύλισης καυσίμων και η παραγωγή των βιομηχανικών χημικών ουσιών από τα υποπροϊόντα της διύλισης, δημιουργεί ένα σημαντικό ποσό λυμάτων. Τα συστατικά και οι όγκοι των διυλιστηρίων και πετροχημικών λυμάτων διαφέρουν σημαντικά από την τεχνολογία διεργασίας διύλισης. Τα λύματα διυλιστηρίου αφορούν πιο συχνά στην απομάκρυνση των υδρογονανθράκων πετρελαίου, καθώς και μια σειρά από πτητικές και ημι-πτητικές οργανικές ύλες: αλκάνια, αλκένια, αρωματικές ενώσεις, φαινολικά, και παρόμοια. Λόγω της περιεκτικότητας σε θείο ορισμένων μορφών αργού πετρελαίου, η παραγωγή των θειούχων είναι επίσης πηγή ανησυχίας. Οι προηγμένες τεχνολογίες επεξεργασιών βιομηχανικών υγρών και λυμάτων, είναι ειδικά σχεδιασμένες για συστήματα υγρών αποβλήτων της βιομηχανίας και των πετροχημικών.

Βιομηχανικά προϊόντα επεξεργασίας λυμάτων για τη βιομηχανία χαρτοπολτού και χαρτιού

Το χαρτί μπορεί να παραχθεί σε μια ποικιλία τρόπων, μέσω και των φυσικών και χημικών μεθόδων, αν και η χημική πολτοποίηση είναι η πιο διαδεδομένη μέθοδος. Η χημική πολτοποίηση δημιουργεί λύματα που μπορεί να είναι εξαιρετικά δύσκολα για διαχείριση και μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα με τη διευθέτηση, τη θολότητα, την ενόχληση μικροοργανισμών και την οργανική εξέλιξη. Κατά την εργασία στην παραγωγή χαρτοπολτού και χαρτιού λυμάτων, οι υπεύθυνοι διαχείρισης βιομηχανικών υγρών θα πρέπει να ψάχνουν για θέματα που σχετίζονται με τις αλλαγές της πρώτης ύλης, τις διαρροές υγρού, τις καυστικές χημικές διαρροές, τα υψηλά φορτία θερμοκρασίας, καθώς και την προσθήκη αναστολέων από επιφανειοδραστικές ουσίες και βιοκτόνα. Οι προηγμένες τεχνολογίες επεξεργασίας βιομηχανικών υγρών, είναι ειδικά σχεδιασμένες για τις προκλήσεις της βιομηχανίας χαρτοπολτού και χαρτιού.

Βιομηχανικά προϊόντα επεξεργασίας λυμάτων για τη βιομηχανία τροφίμων και ποτών

Η παραγωγή των προϊόντων διατροφής μπορεί να δημιουργήσει ένα ρεύμα λυμάτων που είναι πλούσιο σε οργανικές ενώσεις, λίπη, έλαια και λίπη (ομίχλη), και θρεπτικά συστατικά. Για παράδειγμα, το γάλα είναι πλούσιο σε συγκεκριμένες οργανικές όπως υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και λιπίδια. Αυτές οι οργανικές ενώσεις συμβάλλουν στην υψηλή βιολογική ζήτηση οξυγόνου (BOD), και οι πρωτεΐνες συμβάλλουν σε υψηλότερα επίπεδα αζώτου. Οι προηγμένες τεχνολογίες βιολογικών λυμάτων είναι ειδικά σχεδιασμένες για τη βιομηχανία τροφίμων και ποτών, συμπεριλαμβανομένης της βιοαποικοδόμησης των λιπών, των έλαιών και λιπών, και τη βελτίωση της παραγωγής βιοαερίου σε αναερόβιες μονάδες προεπεξεργασίας.

προϊόντα επεξεργασίας αστικών λυμάτων

Τα κύρια χαρακτηριστικά των αστικών λυμάτων μπορεί να χαρακτηριστούν ως φυσικά, χημικά και βιολογικά, και εξαρτώνται από τη χρήση της γης, την πυκνότητα του πληθυσμού, το χειρισμό ομβρίων υδάτων, τους βιομηχανικούς χρήστες και την ύδρευση. Οι σύγχρονες και προηγμένες τεχνολογίες βιολογικών λυμάτων έχουν σχεδιαστεί για εγκαταστάσεις επεξεργασίας αστικών λυμάτων, ώστε να μεγιστοποιηθεί η αποτελεσματική απόδοση των εγκαταστάσεων μειώνοντας ταυτόχρονα το κόστος λειτουργίας και κάνοντας τις εγκαταστάσεις αυτές για την επεξεργασία βιομηχανικών υγρών και λυμάτων πιο εύκολο να λειτουργήσουν.

Η επεξεργασία χημικών λασπών περιλαμβάνει διάφορα βασικά στοιχεία: τη φυσική επεξεργασία (δηλαδή διαλογή και διαδικασίες φιλτραρίσματος), τη βιολογική επεξεργασία (δηλαδή λίμνες οξείδωσης και λιμνοθάλασσες), και τις χημικές ουσίες. Οι χημικές ουσίες που απαιτούνται για την επεξεργασία του νερού πρέπει να χρησιμοποιηθούν πιο επιθετικά και σε μεγαλύτερες ποσότητες από ό, τι για τα λύματα στην επεξεργασία στο πόσιμο νερό. Ως εκ τούτου, η ασφαλής, κατάλληλη αποθήκευση για τα χημικά προϊόντα επεξεργασίας λυμάτων είναι κρίσιμη.

Υπάρχουν πέντε βασικά βήματα για τη διαδικασία επεξεργασίας λάσπης, καθένα από τα οποία περιλαμβάνει ένα σύνολο κοινών χημικών ουσιών. Τα βήματα έχουν ως εξής: απομάκρυνση των στερεών σωματιδίων, εξουδετέρωση, έλεγχος οσμών, την απολύμανση και την επεξεργασία της ιλύος και την αφαίρεση της. Ακόλουθεί η  διαδικασία απομάκρυνσης της ιλύος με λεπτομέρειες και οι χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται.

Γιατί η επεξεργασία χημικών λασπών είναι απαραίτητη

Η επεξεργασία χημικών λασπών παράγει και στα επί τόπου και εκτός τόπου συστημάτων (δηλ ενεργού ιλύος). Καθώς η επεξεργασία λυμάτων απομακρύνει τα στερεά έξω από τη λάσπη , είναι αναπόφευκτο ότι θα υπάρξουν εναπομείναντα Τα χαρακτηριστικά της ιλύος μπορεί να διαφέρουν  σημαντικά από αρκετά φρέσκα υλικά, τα οποία περιέχουν μεγάλες ποσότητες από παθογόνους οργανισμούς. Η επεξεργασία που απαιτείται για την ιλύ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα ειδικά χαρακτηριστικά. Πριν η λάσπη περάσει μέσα από την τελική της διάθεση, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί για να μειωθεί ο όγκος και η σταθεροποίηση των οργανικών υλικών. Η σταθεροποιημένη ιλύς δεν έχει μια σκληρή μυρωδιά και μπορεί να αντιμετωπιστεί χωρίς κινδύνους για την ασφάλεια. Με ένα μικρότερο όγκο, το κόστος για την αποθήκευση, άντληση, και διάθεσης της ιλύος είναι λιγότερο.

Επιλογές Απομάκρυνσης Λυμάτων Λάσπης

Υπάρχουν διάφορες επιλογές για την επεξεργασία οργανικών αποβλήτων συμπεριλαμβανομένης της σταθεροποίησης, της πάχυνσης, της αφυδάτωσης, της ξήρανσης και καύσης. Οι δαπάνες για την επεξεργασία της ιλύος και την απομάκρυνση της λάσπης από τα λύματα είναι περίπου οι ίδιες. Τυπικά, ένα πολυμερές χημικό χρησιμοποιείται για τη διαδικασία μείωσης του όγκου είναι γνωστή ως αφυδάτωσης.

Η αφυδάτωση μειώνει τον όγκο υγρού της ιλύος στο 90 τοις εκατό, ενώ και η προσθήκη των πολυμερών χημικών στην ουσία βελτιώνει τη συνοχή, δημιουργώντας ένα πιο  σταθερό προϊόν που είναι πιο εύκολο να διαχειριστεί κανείς, και αποτελείται από μεταξύ 25 και 27 τοις εκατό στερεού υλικού.

Η αναερόβια επεξεργασία των αποβλήτων υπάρχει ως τεχνολογία πάνω από 100 χρόνια.

Read more ...

Η ρύπανση του περιβάλλοντος και η συνεχώς αυξανόμενη παραγωγή οικιακών και βιομηχανικών αποβλήτων είναι ένα μείζον πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Το πρόβλημα προκαλεί σημαντική περιβαλλοντολογική υποβάθμιση και απασχολεί έναν κατακόρυφα αυξανόμενο αριθμό επιστημόνων. Στόχος τους αποτελεί η επεξεργασία των οργανικών αποβλήτων οικιακής και βιομηχανικής προέλευσης και η επεξεργασία των χημικών λασπών που προκύπτουν από αυτήν. Η αποτελεσματική διαχείριση των οργανικών λυμάτων (στα οργανικά λύματα κατατάσσονται: χαρτί, χαρτόνι, υφάσματα λάστιχα, δέρματα, ξύλα και απορρίμματα κήπων, παναγιωτακόπουλος Δ (2002) «Βιώσιμη διαχείριση αστικών στερεών αποβλήτων», εκδόσεις Ζυγός, Θεσσαλονίκη) είναι μάλιστα ένας στόχος που τίθεται σε παγκόσμιο επίπεδο, στο πλαίσιο της μέριμνας για έναν πράσινο και βιώσιμο πλανήτη.

Η επεξεργασία αέρος και η αναερόβια επεξεργασία οργανικών αποβλήτων αποτελούν δυο ευρέως διαδεδομένες μεθόδους διαχείρισης λυμάτων.

Η αναερόβια επεξεργασία είναι μια μέθοδος επεξεργασίας λυμάτων με τη βοήθεια βακτηριδίων υπό αναερόβιες συνθήκες (δηλαδή κάτω από συνθήκες απουσίας οξυγόνου). Κατά τη διαδικασία της επεξεργασίας οργανικών αποβλήτων με τη μέθοδο αυτή, αποδομούνται οι οργανικές ενώσεις που εμπεριέχονται στα απόβλητα με κύριο στόχο την παραγωγή της μεγίστης δυνατής ποσότητας βιοαερίου και την περαιτέρω αξιοποίησή του για την παραγωγή ενέργειας.

Η διεργασία της αναερόβιας χώνευσης είναι μια φυσική διαδικασία, η οποία μπορεί να οριστεί ως μια βιολογική διεργασία κατά την οποία ένα οργανικό υλικό, σε συνθήκες απουσίας οξυγόνου, μετατρέπεται σε μεθάνιο και διοξείδιο του άνθρακα. Πρόκειται για μια διαδικασία πολλαπλών σταδίων με παράλληλες αντιδράσεις. Σε πρώτο στάδιο, σύνθετες πολυμερικές ενώσεις υδρολύονται από εξωκυτταρικά ένζυμα σε διαλυτά παράγωγα μικρότερου μεγέθους, ώστε να μπορέσουν να εισχωρήσουν στο εσωτερικό του κυττάρου. Αυτές οι ενώσεις ζυμώνονται ή οξειδώνονται αναερόβια σε λιπαρά οξέα, αλκοόλες, διοξείδιο του άνθρακα, υδρογόνο, μεθάνιο και αμμωνία.

Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται στην Ελλάδα για την επεξεργασία των αποβλήτων που προέρχονται από τον πρωτογενή τομέα, όπως παραδείγματος χάριν τα χοιροστάσια, τα βουστάσια, τις αγροτικές καλλιέργειες, τα σφαγεία, τα τυροκομεία κτλ. Μετρήσεις έχουν δείξει ότι τα παραγόμενα οργανικά απόβλητα αυτών των πρωτογενών τομέων ανέρχονται σε 17.439.599 τόνους κάθε χρόνο. Σύμφωνα με έρευνες και επιστημονικές μελέτες, η αναερόβια επεξεργασία αυτών αποτελεί την πιο συμφέρουσα βιολογική μέθοδο διαχείρισής τους, χάρη στην υψηλή ανάκτηση ενέργειας (παραγωγή βιοαερίου) και των περιορισμένων περιβαλλοντολογικών επιπτώσεων.

Τα πλεονεκτήματα της αναερόβιας επεξεργασίας είναι τα ακόλουθα:

• μικρή παραγωγή ιλύος
• υψηλή απόδοση επεξεργασίας
• χαμηλό αρχικό κεφάλαιο
• μη απαίτηση οξυγόνου
• παραγωγή καυσίμου (μεθανίου)
• μικρές απαιτήσεις σε θρεπτικά
• χαμηλό λειτουργικό κόστος

Τα υποπροϊόντα της αναερόβιας επεξεργασίας χρησιμοποιούνται περαιτέρω, γεγονός που την καθιστά την καταλληλότερη μέθοδο επεξεργασίας λυμάτων:

α. Το βιοαέριο, όπου ανάλογα με την παραγόμενη ποσότητα του μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί από το σύστημα αναερόβιας επεξεργασίας οργανικών αποβλήτων, ενώ υπάρχει και η δυνατότητα αξιοποίησής του σε πολλές εφαρμογές (πράσινη ενέργεια) όπως παραδείγματος χάριν τη θέρμανση κτηρίων και την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

β. Η βιολάσπη, όπου μετά την επεξεργασία της (αφυδάτωση ή ξήρανση), είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί ως υλικό για βιολύπανση ή με περαιτέρω επεξεργασία ως λίπασμα.

γ. Το υγρό κλάσμα, το οποίο παράγεται από την αφυδάτωση της βιολάσπης και συνήθως πρέπει να επεξεργαστεί περαιτέρω σε μονάδα αερόβιας επεξεργασίας προτού διατεθεί πίσω στο περιβάλλον.